Beyler öğrenci yurdundaki osuruk maceramı anlatacağım toplanın.
Erkeklerle bir odaya toplanmıştık. Ortalama 9-10 kişilik bir grup var herkes kendince takılıyordu. Bizimkiler yurdun dolaplarını kemirmekle meşgul, bazılarıda kendini batağa vermiş harıl harıl oynuyordu.Ben de kendi çapımda etrafı kesiyordum.Tam o sırada bir osuruk kokusu odanın semalarında geziniyor. Duvarların boyalarını sökercesine odaya siniyordu. Herkes dedektif kesilmiş kimin osurduğunu azimli bir şekilde arıyordu. Olay milletin zütünü koklamaya kadar gelmişti.En sonunda osuran itiraf etti ve herkes onu kınadı ve aralarından dışladı.

Bize verdikleri yemeğin etkisinden olacakti bende rahatsızdım ve osuruk deliğe dayanmıştı. Kendimi tutuyordum çünkü kendi osuruğumun şiddetine ben bile dayanamıyordum. Artık bırakmanın vakti gelmişti. Oturduğum yerden kalktım ve geometrik hesaplamalar sonucu odanın merkezini buldum.Tam oradan geçerken osuracaktım ve osuruğumun bir senfoni orkestrasına dönüşmemesi için gerekli miktarda züt kaslarımı sıkarak osurmalıydım. Bütün ayarlamalar hazırdı.Ve büyük an gelmişti osuruğum tam istediğim ses tonunda çıkmış kimse yaptığımın farkına varmamıştı ve herkes osuruğu ilk yapan arkadaşın yaptığını sanıcaktı.Ve öylede oldu her şey tam istediğim plan içerisinde gerçekleşiyordu. Osuruğumun nelere sebep olacağını ben bile tahmin etmiyordum.

Odadaki nem miktarı birden artmıştı. Batak oynayanların kartları sertliklerini yitirmiş, Odanın camları buğulanmış, Duvarların üst kısımdaki boyaları aşınmıştı.Ne yazık ki 1 arkadaşımın odadan çıkmaya bile vakti kalmamıştı. Oracıkta bayıldı ve kimsenin onun akıbetinden haberi yoktu.2 Arkadaşımın gözleri kızarmış ve deliler gibi limon arıyolardıHatta bazıları hızını alamamış ve yurdun yangın alarmına basmıştı. Herkes ilk osuran arkadaşı arıyordu. Bulduktan sonra linç girişiminde bulunuldu. Ortalık biraz durduktan sonra odaya 1-2 tane cesaretli arkadaş girdi ve ortalığa baktı.Oda içler acısı bir durumdaydı. Odada yeşil bir hava dalgası geziyor. Odada bulunan 4 yataktan 2 sinin yorganları çürümüştü.

Ben bu utançla yurtta daha fazla duramazdım ve kimseye çaktırmadan eşyalarımı aldım yurttan ayrıldım. Aklım hala kokudan kaçarken herkesin ölüme mahkum ettiği arkadaşımdaydı.Bu yaptığımdan dolayı kendimi asla affetmedim.Ve artık osurmaya tövbeliydim.