Nice tartışmalara yol açan tanrının varlığı veya yokluğu düşüncesi, bana göre şöyle açıklanabilir.

Örnek verecek olursam; eğer karanlık, ışık kaynağı olmadığı için var oluyorsa, gerçekte karanlık diye bir şey yoktur. Sadece ışığın yokluğu bizleri karanlıkta bırakıyordur. Işığı mecazen tanrı, karanlığı da ateizm olarak kabul edersek, ışık yani tanrı olmasa, karanlık (ateizm) asla olmayacaktı. Bu düşünceyle yola çıkarsak tanrının var olma sebebini kendimizde bulabiliriz. Işık (tanrı) var ki şu an buradayız ve onu inkar edebiliyoruz, sorgulayabiliyoruz, akıl yürütebiliyoruz.

Karanlıktan ve tanrının olmayışından kastım, aslında insanın karanlıkta yaşdıbını sürdüremeyeceği ve yaratılmamış bir evrende asla bulunamayacağı gerçeğidir.

Ayrıca insanoğlu, sadece dünyada başından beri var olan bilgiyi aklı sayesinde merak ederek ve keşfederek öğreniyor. insan aklının, zamana bağlı olmayan, sonsuzluğun hakim olduğu ve o alemdeki doğaüstü varlıkların ve yaratıcının gerçekte olup olmadığını kanıtlayabileceğini sanmıyorum.

Biz insanlar bunu ölene kadar ya da soyumuz, kıyamet gerçekleşene kadar öğrenemeyecek ve asla kesin bir kanıya varamayacaktır.

Bu süre zarfında inanıp, inanmamamız bizlere kalmıştır. inanmasak bile dinin var olma temelindeki iyilik, sevgi, ahlak, saygı, eşitlik çerçevesinde bir insan olarak yaşamımızı sürdürmeliyiz. Öncelikle yaşadığımız toplumdaki farklı kişilerin inançlarına ve düşüncelerine saygı duymalı, empati kurmalıyız.