Binler çok yalnızım amk bazen aynanın karşına geçip sifatima sicasim geliyor çirkin oğlu çirkin diyorum tukurmeye calisiyorum olmuyor küfür ediyorum sonra canım yanıyor amk yaş oldu 25 sıkım böyle yaşı geçenlerde doğum günümdu binler bekledim acaba arayan soran olackmi yok kimse aramadı gece karanlık örtüsünü üstüme çekince bi köşede sessizce agladim sadece sonra bi sigaranin üzerine kendi ismimi yazdım sıradaki göz yasida yanagimdan akarken aşağıya derin bi nefes çektim benim gibi yanlız olan sigaramdan ve hadi bakalim bin doğum günün kutlu olsun dedim. çok yalnızım binler ama sizide seviyorum ne kadar sizden uzakta olsam can cana göz göze degmesede sizi seviyorum hiç değilse bir an bile olsa sizlerle yalnızlığın geçiyor herşeyi geçtim a dostlar bu ne gibik bi durumdur üniversitede biteli 1 sene oldu ulan 4 sene üniversite okudum bir kimse bile dönüp bakmadı hayatimda bir kez olsun elime kız eli degmedi. artık hiç birşey zevk vermiyor binler ne rüzgârın nefesini hissediyorum ne denizin kokusunu sevgi nedir bilmiyorum amk yenecek biseymidir yoksa bi koku gibimidir sicakmidir yoksa bilmem tatmadigim için bişey soyleyemem en zoruda nedir biliyormusnuz başını yastiga koyduğunda gözlerini kapatınca yalnizlik sana kendi sesiyle sesleniyor yine ben ve sen kaldik baş başa diyor bogazina bir yumru oturuyor amk sanki zenci yarragi yutmuş gibi hissediyorsun sabah uyandığında küfür ediyorsun sonra "amk yine uyandım" diyorsun sonra bakıyorsun ki akşam başının altına koyduğun yastiga sarılı olarak uyanmissin. gözlerin sigara paketini arıyor sonra bulunca içinden bir dal çekip cikariyorsun usulca sessizce yakiyorsun derin bi nefes çekerken ne kadar yorgun olduğunu hissediyorsun sonra kendi kokun çalınıyor burnuna kül tabağı gibi koktugunu hissediyorsun ama kalkıp yikanmiyorsun bi eline bi gibine bakıyorsun güzel bi osbir cekesin geliyor.10 senedir sadece osbir çektiğini hatırlıyinca elini yavaş yavaş cekiyorsun. bağırmak istiyorsun haykırmak istiyorsun içindeki küskünlüğu hayata içinde fırtınalar kopuyor amk ama sen sessiz kalıyorsun insanlar seni hiç anlamiyor anlatamıyosun derdini tam biri çıkıyor karşına bakıyorsun doyamiyorsun yüzüne sonra bıyıkları aslında kaşı olan bi huur çocuğu gelip zütürüyor onu senden uzaklara sen yine ellerini cebine atıp ağzından hiç düşürmediğin sigaranı emerek çekerek yiyerek ilerliyorsun karanlık sokaklara doğru son kez dönüp bakıyorsun o gülen insanların mutlu birlikteliklerin sokaklarına dudağında yarım yamalak bir küfürle adımını atıyorsun karanlığın en içlerine doğru ve sessiz bi çığlık gibi kayboluyorsun yankısı dahi olmayan sokaklarda...