Otobüs terminalinde çalışmak da zordur. Düşünsenize birbirine bakan bi çift var. Gözleri dolmuş, veda zamanı gelmiş. Onca güzel şey. Gözleri parlar bu çiftlerin, gözün içindeki sudandır, bir taraftan da gülmeye çalışırlar. Gülümsedikçe gözleri kısılır, kısılan gözden de bir damla süzülüverir. Elinle o damlayı silersin. Öpersin. Doymazlar birbirlerine, doyulur mu be? Hayatta başka amacın yokken, amacının senden çok uzaklara, birazdan kalkacak olan otobüse binmesi koymaz mı adama? Giderken arkasından bakmak otobüsün, sövmek vardır sonra. Otobüse de, mesafelere de, işte otobüs terminaline de. Orada çalışacak biri olsam sanırım kafayı yerdim. Her gün yüzlercesi, hatta binlercesi otobüs terminalinden uğurlar sevdiğini.