ortaokulda hiç ilişkim olmadı, kimseye teklif de etmedim, biliyordum çünkü ettiğimde reddedilip dalga geçileceğimi. öyle böyle kendi yağımda kavrula kavrula bitirdim. liseye geçtiğimde bir şeylerin farkına varışım da gecikmedi. etraflarda dolaşan "lisede ortam farklı", "çok güzel kızlar var" lafları içimi daha da alevlendiriyordu. yalan olmasın, boy pos vardı ama eziktim, suratta sivilceler almış başını gidiyor, gözler bilgisayar ekranına bakmaktan şişmiş, morarmış, omuzlar yere paralel gidiyor, yürümeyi bile beceremiyorum.

ilk dönem tanışmaydı, carttı curttu derken bitti. ikinci döneme geçtiğimde "am istiyorum sevgili istiyorum öpüşmek istiyorum" tarzı ergence düşüncelere kapılıp kendime av arıyorum ama çoğunluğu benim potansiyelimin üstünde ve reddedileceğimi adım gibi biliyorum. bi gün beden dersindeyiz, arkadaşlarla toplanmış konuşuyoruz pat karşımda bi ceylan gördüm. beyler nasıl hoşuma gitti bilseniz, kızı hayranlıkla izlemeye başladım. uzun boylu, beyaz tenli, uzun saçlı, ince ve çok güzel gülüyor. burcu diyelim biz ona. lakin benim ne yanına gitmeye cesaretim vardı, ne de ilanı aşk edip teklif etmeye, selam bile veremezdim. özgüven sıfırdı.

sonra öğrendim ki bizim sınıftan bi kızın arkadaşıymış ona da aynur diyelim. biz aynurla aynı mahallede oturuyorduk, şans da bu ya, burcu da bizim mahalledenmiş. o yaşıma kadar yemin ederim bi kere görmedim kızı, hala görmüyorum, asosyal heralde. neyse çıkış zili çaldı herkes dağıldı, birer ikişer çıkıyoruz. ben çıkış kapısında bekledim ve aynuru gördüğüm gibi çekerek "seninle bir şey konuşmam gerek" dedim. ama öyle heyecanlıyım ki bu mal bi an ona ilanı aşk edeceğimi sandı. "öf hadi söyle" triplerine falan girmiş. durumu fark edince hemen giriş yaptım

"senin yanına bi kız geliyor sürekli, uzun boylu, beyaz tenli bi kız"
"haa burcuyu diyosun sen, ee nolmuş?"
"ben ondan hoşlanıyorum da ık mık"

önce bi baştan aşağıya süzdü beni, "sen kimsin de hoşlanıyorsun lan" der gibiydi. zaten sonrasında o vurucu cümleyi kurdu "ya onun sevgilisi var hebelö höbölö". yalan olduğu apaçık ortadaydı, kızın sevgilisi falan yok, kibarca gibtir git çek pis ellerini arkadaşımın üzerinden demişti. o gün arkadaşımla yolda konuşa konuşa eve döndük. ne yalan söyleyeyim, ağladım da "neden benim sevgilim olmuyo lan niye kimse beni sevmiyo öğğ" tarzı ergence bir şeydi. çok koymuştu, gurur falan altüst olmuştu. ilk reddedilişim bu panpa ama devamı da var.

o konu öyle kapanmadı. ben sınıfta kaldım o geçti. yanlış hatırlamıyorsam o 12. sınıfa gidiyorken ben 11dim. o zamana kadar çok kişiyle birlikte oldum, tecrübeyi güzelce elde etmişim. aynı zamanda sonrasında aşık olacağım kızla konuşuyorum falan pat bu kız çıktı ortaya. zaten ya sevgilin varken çıkarlar ortaya yada birine aşıkken. facede bir şey paylaşıyorum fotoğraf ıvır zıvır baktım anında beğeniyor. yavşadığını apaçık sezdim. tabi tecrübenin de getirdiği özgüvenle benim için hiçbir şey ifade etmiyordu. pat buna mesaj attım "burcu" yazıp bıraktım. o da benim ismimi söyledi. cevap vermedim. yarım saat kadar sonra bi iki mesaj yolladı. iyi dedim istiyor demek ki, kıvamda bu. konuşmaya başladık. ertesi günü evinden alıp okula gitmeler, okuldan alıp evine zütürmeler. hiç unutmuyorum, daha ilk gün eve doğru dönüyoruz. apartmanının önüne bıraktım. görüşürüz falan içeri giriyordu, yüzü bana dönük gülüyor mal gibi. kapıyı tuttum, apartmanın içine girdim ardından kapattım. o duvara yaslanmış ben ona. yapıştım dudaklarına. sonra hiçbir şey demeden çıkıp gittim. iki gün sonra da ayrıldım.

velhasılkelam bu da böyle bir anımdır. ben intikdıbınızı aldım beyler devam edebiliriz.