arkamı dönüp koşarak çamurlu yoldan dönüp büyük otların arasına daldım ben daha dönerken bağırışma seslerini duyan mirinda ve ailesi bana doğru geliyorlardı –bayım lütfen dönün orası çok tehlikeli köyümüzü kaybettik zaten ateştende anlamış olmalısınız ,lüfen ailenizi tehlikeye atacak bişey yapmayın ,benimle gelin bayım .desemde mirindanın babası normal bi insan değildi elindeki kılıcıyla ileri atılarak gidiyordu gitmeyin desemde o büyük çınarın dibine gittiğinde göğsünün ortasına yediği okla büyük çınarın dibine yığılmıştı mirandanın çığlıkları babasının yanına gitmek isteyişini engellemem herşey hayal gibiydi annesinede yalvararak mirindanın babasını orda bırakıp kaçmaya başladık. mirindaya ve annesine -çabuk evden işimize yarayacak birşeyler alın burdan gideceğiz hızlı olun fazla vaktimiz yok dedim ,bunun üzerine köyden çoluk çocuk sesleri geliyordu ,kimdi bunlar ? barbar? Hayır barbarlar bukadar prof olamazlar ya neydi bunlar kimdi? Bu küçük tartışmadan sonra mirinda ve annesi gelmişti ,elimizi hızlı tutup ormana doğru koşmaya başlamıştık.biz ormanın içinde biraz ilerlediğimizde mirindagilin evi ve onun gibi köyden hafif uzaklıktaki evlere o gecenin aydınlığını bir anda bozan ateşli oklardan atmışlardı ,mirinda gözleri yaşlı annesine sarılmış, annesinin gözlerinde hafif bir umut ışığı arıyordu ama herşey bitmişti.