okul başladı. kendime biraz daha gelmiştim.
o bir iki hafta stabil geçti. rüzgar'ı da hiç görmedim.
duru'yla tek kelime etmedik.o da çok kötüydü.

çantamdan günlüğümü çıkardım. bahçeye inio ağaca yaslanara dizlerimi katladım.
üstüne günlüğümü koydum. yazmaya başladım.

+şeyy pardon kaleminizi rica edebilir miyim dedi biri.
-tabi deyip uzattım.
+bir tane de sayfa?
-çantayı da vereyim mi? (şaşırdım güldüm de)
+yok sayfa yeterli...
diğer ağacın gövdesine yaslayarak bir şey not aldı.

sonra kalemi verdi. sayfayı katladı ve bana uzattı
+lazım değl mi sana?
-yok değil dedi üzerime doğru bıraktı kağıdı giti gülümseyerek.

tatlı bir çocuktu. yakışıklı değildi ama gözlerinin içi gülüyordu.
kağıdı açtım şaşkınlık içinde üzülmene değmez yazıyordu.

hemen kalktım yakaladım bunu.
+ne demek bu.
-şeyy ben özür dilerim rahatsız ettiysem son bir haftadır orada sürekli bir şeyler yazarken
gözleriniz doluyor... (utandı bildiğin)
+tamam önemli değil deyip güldüm. döndüm arkamı ağacın dibinden çantamı almaya gidiyordum. arkadam sesi geldi.

+ben anıl..