şu deniz yunuslarına binmekti. ama çocuktum, ailem fakirdi ve biliyordum ki yunuslara vermek için paramız yoktu. bu yüzden hiç binemedim. gün geldi devran döndü yıllar sonra bi işim oldu biraz para kazandım. sonunda bi yaz günü bu yunuslara binmek için sahile gittim. karşılaştığım manzara ise şöyleydi : muhtemelen her şeyi parçalamayı amaç edinmiş kürtler tarafından bütün deniz yunusları parçalara ayrılmış kafaları koparılmış halde denizin kenarında duruyorlardı. hevesim kursağımda kalmıştı. o güne kadar hayatında bir damla göz yaşı dökmemiş ben küçük bir çocuk gibi hüngür hüngür ağladım. sonra bi meyhane bulup körkütük sarhoş oldum. o günden beri içimde kürtlere karşı büyük bir nefret beslerim.