Hikayeyi basindan beri takip ediyorum. Hikayelerin hepsinde karakterleri mekanlari ses tonlarini tipleri herseyini kafamda canlandirarak okurum dizi izlercesine her olayi her ani her ses tonlamasini konusmalari. Yeri geliyor guluyorum yeri geliyor huzunleniyodum bu hikayenin partlarinda ama su son partta duz okuyodum hicbisey hissetmiyordum sanki uzulmem gerekiyor herkes agliyor bende niye birsey olmuyor diye sordum kendi kendime partin sonu geldiginde bana niye bisey olmadi derken gozlerimden akan goz yasimin hunharca akmasiyla kendimi kaybettim icten ice agliyormusum megerse hala kendimde degilim. Uzdun omer reis ama boylesi hepimiz icin daha iyi herseyi yasadigin gibi anlatiyorsun bizi etkiliyosun bizi bagliyosun hikayeye cok uzun oldu k.bakmayin ilk entryim bu hikayeye icimdekileri dokmek istedim. Allah rahmet eylesin bebegin isminide soylersen sevinirim