Bir sıcak temmuz günü akşam 9 bilmediğim bi rakiple maçımız var bizimkiler maça odaklanmış benim gibimde değil çünkü kaleciyim amk çocuklar bana hadi yavrum Casillasım diyip gaz vermeye çalışıyo ama umrumda değil. Bizimkiler çok hırslı çünkü rakibe uyuz oluyolar. Neyse girdik odada değiştik üstümüzü çıktık sahaya baktım sözlü atışıyo iki takım ben de kaledeyim mal mal izliyom bunları yok bi taraf diyo nesine oynuyoz diğeri diyo farketmez nasıl olsa bize gelicek falan baktım maç başladı. Başlarda sakindi maç, adamlar iri yarı hayvan gibi amk ama biz daha iyi oynuyoruz. Baktım bi pozisyonda bizim arkadaş tekme yedi. Zaten kavgaya bahane arıyolardı iki takım birbirine girdi amk.Ben de kalede mal mal bunları izliyom önümde de rakibin forveti var bu da izliyo kavgayı. Dedim ulan şimdi bizmkiler der niye kavgayı izliyodun ne biçim adamsın sen falan daldım bunların forvetine amk. Daldım dediğim arkadan adamın sırtına çıkmış hebu hebu bağırıyorum amk. Baktım bu napıyosun amk liselisi edasıyla beni savurdu ve ben yerdeyken 2-3 tekme salladı. Ayağa kalktım bu gardını almış adeta dedim noluyok amk bu zamana kadar adam akıllı kavga etmemişim hemen kaçtım.Bu başta bi şaşırdı ben çıktım sahadan bu hala beni izliyo. Napıcam diye düşünürken aklıma çivili kramponlarım geldi.Çıkardım bunu ayağımdan, çivisiyle koşarak bine 2-3 tane vurdum ikisi koluna geldi kolu kızardı huur evladının. Neyse saha görevlileri geldi bizimkileri ayırdı.Ben de havalı gözükeyim diye senin ananı gibicem bittin olm sen diye adama bağırıyorum halbuki adam dışarda beni yakalasa ağzımı yüzümü gibicek. Soyunma odasında takım tarafından kahraman ilan edildim vay be sen neymişsin sesleri arasında evin yolunu tuttum.O günü asla unutmuyucam.