--- Girişe gelince aşağıya doğru inen bi rampa çat çat sırayla aydınlanmaya başladı. Bir arkama baktım bir aşağıya baktım seçim yapmak zorundaydım. evveliyatını gibeyim diyerek bildiğim bütün küfürleri saya saya aşağıya inmeye başladım. Sanki yer altı otoparkına iniyordum tesise benzer bir yanı da vardı. Otomatik bir kapı gördüm içeri girdim. Belki beni kurtaracak birileri vardı bilmiyordum girdim işte. Daldım amkdum bilinmezliğine. Arkamdan otomatik kapı kapandı. içerisi geniş ve karanlıktı ama etrafta yer yer kırmızı ledli ışıklar vardı. Etrafı portallı şekerli bi kokular sardı.. Pat diye ışıklar yandı. Flash patlamıştı sanki gözümde. Elimle ışığı engellemeye çalışıyordum parmaklarımın arasından görüntü yavaş yavaş netleşti. Ortada sedye gibi bir şey vardı. hışırtı sesleri duyuyordum. Sedyedeki yatan kişinin üzerinde örtü vardı ayakları dışarıdaydı. Tek ayağı çıplaktı. Diğer ayağındaki ayakkabıyı görünce sedyede yatanın Büşra olduğunu anladım. Başında birileri vardı üzerinde aletlerle bir şeyler yapıyorlardı. Görüntü iyice netleşti. O an öyle bir şok geçirdim ki korkudan yere yığılacaktım. Büşranın başındakiler Yeti Cin'lerdi. O iğrenç gülücükleriyle bana bakıyorlardı. Sonrası karanlık... Bir anda gözlerimi açtım nefes nefeseydim. Karşımda suratıma doğru Yeti cin tutan bir muavin ve şaşkın gözlerle bakan bir sürü yolcu vardı. Otobüsü durdurdular ambulans geldi. Ambulansın içinde battaniyeyle oturdum kahve getirdiler. Yanıma takım elbiseli adamlar geldi ve sorular sordu. Her şeyi anlattım. O günden sonra bir daha asla ikram servisini aç gibi beklemedim panpalarım. Hala profesyonel yardım alıyorum. Karım beni terketti bir dağ evinden bu entryi giriyorum... ---SON---

inanan inanmayan tüm panpalarıma teşekkür ederim dinlediğiniz için. Siz siz olun bir daha korkunçlu bir olay yaşamak için köye gitmeyin.