---Bazen Yapabildiğin En iyi Şey 23 ---

sonra sinemlerin oturdugu kafeye dogru yurumeye basladık, ben bırseyler anlatıyormus gibi yapıyordum, kafenin onunden gecerken;

+ aaaa sinem merhaba, bu ne tesaduf
- merhaba, murat nasılsın?
+ mert
- pardon mert ya, kusura bakma, bıraz yorgunumda
+ olsun hıc onemi yok, napıyorsunuz
- hiiiç, prova vardı bugun arkadasla oturuyorduk
+ hmmm guzel, bizde arkadaslarla alısverise gelmıstık, dunya kucukmus gercekten
- vaktınız varsa buyrun oturun
+ peki bir kahve molası iyi olur, tesekkur ederim,ee nasıl gidiyor bakalım, neler yapıyorsun?
- bildigin gibi mert, bir yandan okul bir yandan tiyatro derken vakit geciyor, kusura bakma senide arayamadım
+ aslına bakarsan aramanı cok bekledim
- ciddi misin? bu kadar bekledigini bilseydim mutlaka bir fırsat yaratmaya calısırdım gercekten kusura bakma
+ rica ederim, müsait bir zamanda gorusuruz ama cezalısın hesaplar senden

tebessum etmıstı

- tabi merak etme, cezama razıyım.

birsure sohbet ettikten sonra izin isteyip kalktık...

son kozumuda oynamıstım panpalar, bundan sonra yapabilecegim baska birsey yoktu, daha fazlası kızda bıkkınlık yaratacaktı, zaten o da bırseyler hıssetmısse eger arardı, yok aramıyorsa ki bunu hic dusunmek bile istemiyordum malesef yapabilecegim birseyde kalmayacaktı, cekıldım yıne kendı dunyama, yaptıgım tek sey icki ve sigara tuketmekti, basvurulardan da dönen eden kimse yoktu, hayata bak amk...

aksam odamın ışığını kapattım ve yataga uzanarak tavanı seyretmeye basladım, sigara iciyor ve hafif bir müzik eşliğinde hayaller kuruyordum, hayallerimden başka neyim vardı ki...

acaba sinem su an ne yapıyordur, o ara telefonuma mesaj geldi, ışık hızıyla yatagımdan fırladım telefonu nasıl yakaladım bilmiyorum, heyeceanla mesajı actım;