Sanki beni burada tutan bir şey var gibiydi;
Olduğum yerde kitlenmiş kalmıştım, bana doğru gelen bir çift kırmızı göz ve onu takip eden daha açık renkteki gözleri görünce iyice telaşlandım.
Ama hiç bir yere kıpırdayamıyordum, gözler daha bi yaklaştı bana tam yüzümün hizzasına gelince birden bedene büründü.
Yüzü buruş buruş, kulakları arkaya doğru dik ve bedeni sanki bir dumandan ibaret bir varlık vardı karşımda.
Bir şeyler söylemesini bekledim ağzına bakıyordum.
Ağzı aşağıya doğru iki uzun sivri diş ve neredeyse olmayan dudaklarından oluşuyordu.
Konuşmasını beklerken beynimin içinde bir ses yankılandı Hoşgeldin yolcu sesin nereden geldiği belli değildi, sanki birisi bana uzaktan sesleniyor gibiydi.
Korkudan etrafıma dahi bakamamıştım, aynı ses bu sefer Ne o korktun mu? Beni sen çağırdın neden korkuyosun dedi kalbimin hızlanan atışını hissediyordum.
Karşımdaki varlık dumandan olan elini omzuma attı;
Korkma! Konuşan benim ve ben iyi bir varlığım,ama dua etki onlarla değil benimle karşılaştın. Yoksa bu boyuta hapsolur, onların hizmetinde çalışmak zorunda kalırdın.
Ona yanıt vermek istedim hatta bir şeyler söyledim yalnız duyulmuyordu.
Bir kahkaha patlatıp insan tarzı konuşamazsın bu boyutta, burası astral boyut burada dil ortaktır telepati ile konuşabilirsin ancak. çok korkuyordum onun duymasını isteyerek gitmek istiyorum dedim yine bir kahkaha patlattı.
Bak isteyince yapabiliyosun,Ee madem korktun gitmekte özgürsün
Der demez bedenime dönmeyi arzulayıp, tekrar o sıkıcı dünyama dönmüştüm.