Yarım saat sonra bekir abinin dükkanındaydım çay ısmarladı dertleştik az biraz furkanın durumunu öğrendi tüm mahalleyi seferber eder bulurum o parayı ben dedi şimdiye kadar çok emeği vardı üzerimizde yok abi yapma halletcez biz dedim ısrar etti yinede adam gibi adamdı peki abi dedim çıktım bekir abinin yanından kendimi güvende hissettiğim yerde mezarlıkta buldum annemle babamın mezarının başındaydım hüngür hüngür ağlarken buldum kendimi baba diyordum emanetini koruyamadık şerefsiz namussuz adamlar olduk biz sanki babam cevap verecek gibi konuşuyordum kalkıp saçımı okşayıp geçecek oğlum bunlarda geçecek diyecek gibiydi sanki sesim mezarlıkta yankılanıyordu geceydi kimse yoktu zaten köpeklerin ulumalarıyla hıçkırıklarım karışıyodu o sırada omzumda bir el hissettim