anlatıyorum beyler toplanın.. evet panpalar başlıktan da anlaşılacağı üzere hayatımın en büyük ayarıydı. Olay bundan 8 9 sene öncesine dayanıyor o zamanlar sokaktayız hep hayatı gerçek anlamıyla yaşamaya başlamıştık. Tam gaz yoluma bakıyodum. Bi akşam yine bi ortamda oturuyorduk en küçük bendim aralarında benden sonra en küçük kişiyle aramda en az 4 yaş vardır abi diyorum hepsine tabi . Abilik yapıyolar sağolsunlar. Neyse olaya gelelim. Biz ortamı kurmuşuz takılıyoruz kafamıza göre o mahalleden oturan bi adam geldi yanımıza o da oturdu başladık muhabbete bi olay olmuştu onu konuşyoduk ben başladım tabi asıp kesmeye yok onun amk onu bi bulayım gibecem peşindeyim binin felan yardırıyorum tabi o adam o 50 yaşındaki saygıdeğer abimiz elindeki sigaradan bi duman aldı bana döndü yavaşca dumanı üfledi ve sende de ne büyük yannan varmış yeğenim aç da gölgesinde piknik yapalım dedi beyler. Evet ne zaman aklıma gelse duygulanırım gözlerim dolar. Hiç bişey diyemedim hebehebeh hebe diye geveledim durdum öylece. Saygı duydum hep o amcaya. Sonra öğrendim ki arkadaşımın babasıymış beni bunla gördü bi güldü bende güldüm tabi ama yalandan amk yoksa içim kan ağlıyo. Büyük ders aldım orada