Sobalı evde, kış vakti, hacı şakirle banyo yapıp yorganın altına girip, büzülürdük. Ama yavaş yavaş gelen sıcaklığın getirdiği mutluluk, yorganın üstündeki soğuğa siqtir çekerdi.

Bigiblet binerdik aq, topraktı bizim mahallenin yolları. Bi sabah uyandım bi harıltıyla, değişik değişik aletler, toprağın üstüne siyah bi çarşaf geriyor. Yine koştum bigibletime, heycanlı heycanlı her yer kararmadan tozu toprağı son kez soludum.

Sonra bahçemize beton duvar yaptırdılar. Üstüne de para aldılar. Yan binada ki arkadaşlarımla aynı bahçede buluşamaz olduk. Ya duvarı atlayıp onun bahçesine geçiyordum, ya da o bizim bahçeye geçiyordu. Bahçelerimizi de senin, benim yaptılar. Onun da taku çıktı.

Vurunca uçan lastik topumuz vardı. kankamın geri dönüşümcüde çalışan babası patlak meşin getirdiydi de, içine bakkaldan 9 kat naylon top koyup adeta FIFA topu yapmıştık. Topa vuran herkesin adı ya Hagi'ydi, ya Emre. Kimse kendi adıyla top oynamazdı. Sonra arabasının cdıbına çarptı diye, bi huur çocuğu(kaşar Emel'in babası) topumuzu kesti. Ulan ne emek vermiştik halbuki .
(*olaydan 8 sene sonra Emel'in memişleri ellemiştim)

Bilye oynardık lan, çıt çıt. Hiç de kazanamazdım ama çok keyifliydi. Borç bilye alırdık sağdan soldan. Parası olanlar sıfır bilye alırdı bakkal Osman'dan. Bu amk malum ırkı geldi sonradan mahalleye, mafya gibi gelip bilyelerimizi toplayıp giderdi.