Irkildim birden. Derinliklerine daldigim hayal havuzumda nefesim bitipte su ustune cikarmis gibi.. Denizliyi dusunuyordum. Napardim ne ederdim. Nasil yasardim iremsiz. Nefes nasil alirdim veya. Denizlinin meshur horozumu kaldirirdi beni uykumdan, yoksa annemin yerine beni kaldirmaya gorevli zir zir oten saat mi? Sahi ne kadar zaman oldu ben buyuyeli. Ne zaman giydim o mavi kramponlari ben. Ne zaman sevdiklerimle vedalasip, para kazanmak icin gurbete gidicek yasa geldim. Gurbette denizli mi deme hemen. Degil iste. Ailenden uzak oldugun her yer gurbet. Kimsesiz oldugun her yer. Su yasima gelmisim. Anam kaldirmis beni yatagimdan. Anam hazirlamis kahvaltimi. Anam utulemis ustumu anam toplamis. Elbet hepimiz yasicaz bu keskin viraji. Belki baziniz daha direnclidir. Ama benim gibi anakuzusu oyle degildi iste. Gozlerim doldu. Cocuk oldugumu en son orda hissettim. Son kez agladim vedalasmalarda. Son kez sarildim sevdigime cocukken. Irem;

-Noldu benim sevdigim neden huzunlendin
+Sana anlatmam gereken bisey var irem
-Dinliyorum seni aşkim
+Ben denizliye transfer olucam. Kiralik olarak. Kariyerimde adim atmam gerekiyor. Daha cok calisip daha cok oynayip geri fenere donmek
-Bende ayrilcsksin sandim bitanem bi ara. Olsun be hayatim. Boyle gerekiyorsa boyle olsun.
+Ben daha cok uzak kalcaz diye uzuluyorum
-Bizi mesafeler ayircaksa ne isimiz var birlikte be bayburtlu. Kiz gibi aglamayi kes valla garip oldum

Guldum. Sarildim sevdigime son kez cocukken. Ve beynimin rahatladigini. Sanki kolayi actigin zaman icinde sıkısan hava gibi ucup gittigini hissettim. Iyiki vardi...