Sabah olmuştu. Kalkdım,kahvaltımı yaptım, dişlerimi fırçaldıktan sonra hazırlanıp çıktım evden.Ama kafam bozuk benim.iyi anlaştığım sayılı insanlardan biride satmıştı beni.En azından ikna falan etmeye çalışsaydı falan diyordum. Kafam eyik gittim işe bugün. Saklamaya çalışsamda patron neyin var dedi.Önemli bi şey olmadı yav diyip geçiştirdim yine. Patron sen bilirsin diyip odasına çekildi. Benden 10 dakka sonrada part-time çalışan ablalar geldi. Güzeldiler,çalışkandılar. Kısacası kusursuz kadın modelleriydi. ikiside başka şehirden geliyodu.Üniversiteyi burda okuyorlardı. Ailelerine yük olmamak için çalışıyorlardı. Buda en sevdiğim özelliklerinden biriydi.Çoğu kız gibi Üniversitede ailesini ve sevgilisini sömürmüyorlardı. ikisinide ablam gibi severim. Neyse bunlarda gördü halimi bişey mi var dediler. Bende içimden dedim böyle asık suratla ilgi istiyor gibi gözükürüm diye. Yalancı bi gülüşle "ahaha yok ya dalmışım öyle uykumu alamadım galiba" dedim. Tamam diyip onlarda güldü. Benim meselem onları ilgilendirmiyordu zaten anlatmakda boşaydı. Saat 9 olmuştu müşteriler geliyordu yavaştan kahvaltı için.Ben yine üzüldüm. Aklımdan diyodum bunlar şimdi buluşmuşlardır. Sonra dedim boşver çalış anasınısatıyım zaten 2 sene bişe görmedim bunlardan şimdi mi görcem. Kendimi böyle teselli edip çalıştım. Saat 12:30 olmuştu.Ben internet kafeye hamburger zütürdüm 5 tane. Sonra geri döndüm girdim mutfağa oturdum. Müşteri bekliyorum siparişlerini almak için.