Selamın aleyküm kardeslerim. Bir dertli gune daha hosbulduk. Gecen gece 2 bira almış arkadaşsız bir ortamda boyle kendime konusurken buldum bunları. Biz sevilmeyi hak etmiyoruz, biz sadece sevmeyi hakediyoruz diye dusundum. Sebep ne diye sordum len kendi kendime? Cevabını bulamadım size soruyorum. Benim sizin onun ahmedin mehmedin neden sevdigi oldugu halde sevilme şansı yok. Biz dünyaya boşunamı geldik acaba. 25 yaşındayım 1 kızı sevdim, onu sadece müzik dinlerken ve alkol alırken sevdim, çünki başka yerlerde anlatılmayacak kadar güzeldi. Sanki ankarada 1 milyon yıl kadar görülmemiş gizli deniz gibi. Lisede hep kendim oldum üniversitede aynı yere düşmüştüm, o beni istememişti. Hatrımda tek yakınlaşmamız gömleğimin kollarını katlamasıydı. Şimdi hatırladımda o gömleği hala katlı yıkamıştım. Şimdi o beni istemedi diye ben istemedigim bir kızla evlenip yalandan aşık numarasımı yapacağım, yoksa sevgimin peşinde koşup rededilmeyi kabullenecekmiyim. Bunu hala soruyorum bulamadım. Bulamayacagim. Bulamayacaksınız.
Iyi geceler sozluk alemi.
Edit: kendime gülme sebebim sözlük, annemin yokluğundan sonra gömleğimi katlayan tek canlı.