-Tam da beklediğim gibi sınıfta takılıyorsunuz hala.
Bu Ezgi. Lisede tanıştık ve hala neden bizimle arkadaş olduğunu bilmiyorum. Bekli diğer insanlarda bulamadığı bir şeyi bizde buluyordur belki de sadece pek arkadaşımız olmadığını bildiği için yalnız bırakmak istemiyordur. Her ne olursa olsun bizi kendisine bağlamayı başardı ve o bağı koparabilir miyiz bilmiyorum.
-Dışarısı pek ilgimizi çekmiyor , bunu sen de biliyorsun.
-Aman be ! Bi' tutturmuşsunuz dışarısı sıkıcı diye ama bu sene izin vermiyorum yürüyün dışarı çıkıyoruz.
-Ama... ama.
-Patronu duydun Suzuya boşuna direnmeye gerek yok.
Ezgi aramıza katılan son kişi de olsa kontrol ondaydı. Onun yanındayken kendimi daha zayıf hissediyordum kendimi. Eminim ki Suzuya da aynı şeyleri hissediyordur.
-Eee tatiliniz nasıl geçti ?
-Büyükbabamın yanındaydım. Yani eğitimle geçti tüm yazım.
Suzuya yazları dedesinin yanına gider. Anlattığına göre teknolojiden uzak bir yer. Oraya gitmesinin sebebi ise asıl ailesinden kalan kişileirn orada olmasıymış. Suzuya'nın annesi ve babası daha o 4 yaşındayken ölmüş. Sonra ona aile dostlarından birisi bakmaya başlamış. iş sebebiyle de bu şehre yerleşmişler zamanında. Buraya geldiklerinden beridir her yıl aynı zamanda dedesinin yanına giderler dediğim gibi.
Ayrıca gittiği yerde bir çeşit dövüş sanatı öğreniyor. Eğitim derken kastettiği de bu oluyor. Şu ana kadar ne öğrendiğini söylemedi , söyleyeceğini de sanmıyorum. Daha çok Çin filmlerindeki gibi bir şey. Karate ya da ne bileyim öyle bir şey işte. Eh , zamanında az kavga etmedik ne de olsa...