Zilin çalmasıyla birlikte tüm okulun toplandığı spor salonuna doğru yöneldik. Her zamanki yerlerimize oturup klagib konuşmaları dinledik. Aslında her şey çok sıradandı ama yine de alışık olmadığım bir his vardı içimde. Ne olduğunu çözmeye uğraşmak istemiyordum. Sonuçta ben anı yaşayan tiplerdenimdir.
Yaklaşık iki saat sonra sınıflara geçtik. Hocalar da sınıflarına girmeye başlayınca o kutsal soru soruldu...
"ilk gün ders işleyecek miyiz ?"
Bu sorunun cevabını ben de merak ediyordum çünkü Suzuya'ya anlatmak istediğim şeyler vardı. Yaraladığım çete elemanı başta olmak üzere...
Daha beş dakika geçmemişti ki sınıfa bir hoca girdi. Hocayı görür görmez ingilizce olduğunu anladım. Önemli bi' ders olmadığından ders işleyecek de olsak ben Suzuya'yla konuşcam diye geçirdim içimden. Zaten hoca gelene kadar sohbeti anlatmak istediğim yere getirmiştim.
-Suzuya sana anlatmam gereken bir şey var.
-Ne zaman yokki ?
-Bu öyle bir şey değil. Ben bundan yaklaşık bir ay önce birini yaraladım. Bizim çocuklardan...
-Demek bu yüzden başın belada.
-Evet , adamım. Bu adamlara düşman olmak , isteyeceğim son şeyler arasında.
-Bunu adamlarından birini dövdükten sonra mı söylüyorsun ?
-Aslında dövmedim... Kaza ile de olsa bıçakladım.
-Ne ? Neden böyle bir şey yaptın ?
-Şşş , sessiz ol ! isteyerek olmadı. Hem bıçağı çeken oydu. Ben sadece kendimi korumaya çalıştım.
-Bahane bulmak işin sonuçlarını değiştirmeyecek.
-Haklısın... Bu konuda bir şeyler yapmalıyım ama inan ne yapacağımı bilmiyorum.
-Tamam , o zaman çıkışta beraber gidelim artık. Ama bu işi kökten halletmen gerek. Yoksa peşini bırakmazlar.
-Biliyorum. içlerinden birkaçıyla konuşup kavgayı onun çıkardığına ikna etmeyi düşünüyorum.
-Zor olucak gibi...
-Doğru , sonuçta her ne kadar onlarla takılsam da onlardan biri sayılmam.