Sırada uyumaktan her yerim ağrıyordu. Derken zil çaldı yine. Yaptığımız son konuşmadan beridir Suzuya'ya saati bile sormamıştım. Durumu beklediğimden ciddiye almıştı belli ki. Aslında haklı da sayılırdı.
Çalan zilin çıkış zili olduğundan emin olunca çantamı sırtlayıp Suzuya'ya döndüm.
-Gitme vakti.
Kafasını sallamakla yetindi.
Kısa süre sonra yola koyulduk. Yol boyunca da konuşmadık zaten. Yaklaşık 15 dakika sonra Suzuya'dan ayrıldım ve eve vardım. Gelir gelmez kendimi yatağa attım , çok yorgundum ve gözlerim kapanıyordu. Bedenimi daha fazla zorlamadım ve uyanana kadar açmamak üzere kapattım gözlerimi. Okula alışmak biraz zor olacaktı belli ki.