O gün ve diğer gün ağırlığı dert etmem gereken şeyler yerine derslere verdiğim için anlatacak pek bir şey olmadı. Ben ve Suzuya eski günlerdeki gibi takılıyorduk yine. Arada Ezgi'nin zoruyla dışarıya çıkıyorduk teneffüslerde. Son derece sıradan ve huzurlu geçmişti bu iki gün. Suzuya'yı bilmem ama ben bu huzurlu günlere o kadar çabuk alışmıştım ki eski halime dönmek istemiyordum. Ta ki birileri beni o halime zorla döndürene kadar...
Günlerden perşembeydi. Yani okulun 4. günü... Çıkışa kadar yine her şey normaldi. Çıkış zilinin verdiği rahatlamayla çantaları sırtlayıp Suzuya'yla yola koyulmuştuk. Birbirimize bir şeyler anlatıp gülüyorduk. Lakin konuşmamıza fazla dalmışız sanırsam , çünkü etrafımızı saran serserileri olması gerekenden geç farketmiştik. Nereden baksak 8 - 9 kişi vardılar. Tek olsam çoktan haşat etmişlerdi ama Suzuya varken yanımda bu dallamaları halletmek pek de zor olmasa gerek diye geçirdim içimden.
-Korkundan tek gezemez oldun be Rastalı...
-Bunu sizden duymak biraz garip. Söylesenize basit birer piyon olmak nasıl bir duygu ?
-Ne piyonu lan ? Dalga mı geçiyorsun sen bizimle ?
Hepsi ceplerindeki bıçakları çıkardı tam da beklediğim gibi. intikam istiyordular göze göz , dişe diş...