baba olmak

Sonradan öğrenilen birsey beyler bu kesin.
Eşimdem bunu ilk duyduğumda duruma tamamen nötr kalmış fakat tepkisiz mal durumuna düşmemek için sevinmis eşime sıkı sıkı sarilmistim. Bu olay hamilelik boyunca kafamı kurcalamisti. Acaba bende bir gariplik mi vardı? televizyonlardan gördüğümüz haberi aldığında havalara uçan, dünyalar onun olmuscasina sevinen baba figürü neden olmuyordu.

Aylar sonra kızımı kucağıma aldığımda da bu his bir türlü kırılmadi, kucağimdaki bebek bir yakının bebeginden farksizmis gibi hissettiriyordu ki işlerin kızımın serçe parmağımı tutmasiyla değiştiği farkettim. O savunmasız, herseyiyle bana muhtaç küçük eller serçe parmağımi sımsıkı tutuyordu (bu an baba olduğumu hissettiğim andir)
Aylar geçti , bana gülümsemesi, benle oyunlar oynaması ,omzuma alıp gazını çıkartmam hatta zaman zaman bensiz uyumak istemeyip ağlayarak göğsümde uyumasi aramızda kopması imkansız bağlar oluşmasına neden oldu.
Bugün kızım 5 yaşında 3 günlük biniş seyehatine çıkıyorum ve su an Zeytinburnu sahildeyim. Dun gece uzun uzun seyehate çıkmam gerektiğini konuştuk çünkü gitmemi istemiyordu.
Sabah kreş servisi geldiğinde evdekilerle baya bir atarlandi "bugün gitmek istemiyorum, babam giderken giderim onunla vakit geçirmek istiyorum" diye..
Geride kalan 5 yıl hayatımın en güzel 5 yılıydı

Baba olmak hele de kızınız olması çok güzel bir duygu, dilerim birgün hepiniz yaşarsınız. Çocuğu olan arkadaşların da çocukları uzun ömürlü güzel bir hayat geçirir umarım.

Adam gibi sorularınız varsa alabilirim..