akşam sınıfın en serseri, en bin tipiyle gezmiş.
ben onu gerçekten sevdim, hatta ona sevdiğimi söylemek için günlerce haftalarca kıvrandım. nereye baksa orada olmaya çalıştım.
onun gülüşüyle mutlu, onun ağlamasıyla bende üzüldüm. onun için her şeyi göze aldım, okulu bile bırakmayı göze aldım. ulan abisinin karşısına çıktım be seviyorum dedim yetmedi abisi ve arkadaşlarından dayak yedim kolum , bacağım kırıldı yine sevmekten vazgeçmedim. Gizli gizli buluştuk ama ona dokunmadım bile çünkü kıyamadım lan kıyamadım... iki gün önce sebepsiz yere kavga etti benimle. sahilde kafedeydik çay içiyoruz bir yandan dalga sesleriyle ben dalmışım uzaklara düşünüyorum ailemi düşünüyorum. bana hangi kızı düşünüyosun diye sordu bende güldüm ne diyosun falan dedim, belli ki çok yer etmiş hafızanda falan dedi. saçmalama falan derken büyüttü iyice. kalktı gitti hiçbir şey demeden.
bugün akşam telefon geldi arayan en yakın arkadaşımdı onu o serseri çocukla gördüğünü söyledi telefonu kapattım ve kafenin önüne gittim. üstümde sadece gömlek vardı soğuktan donarcasına, titreye titreye bekledim çıkmalarını.el ele kafeden çıktılar direkt olarak beni karşısında gördü, gözlerimden iki damla yaş süzülürken ona dedimki" yalnız seni sevdim, senin için her şeyi göze aldım, bunun için miydi, sakın tek kelime bile etme bundan sonra ne yüzünü görmek, ne sesini duymak istiyorum" dedim ve gözümden yaşlar süzüle süzüle evin yolunu tuttum.
bunun için miydi lan? lan bari doğru düzgün biriyle aldatsaydın.
böyle insanlar bizim gibi temiz insanların sevgisini haketmiyor kardeşim sevmeyin...