Neyse ben devam ediyim belkide en iyi şey içimi dökmektir belki okuyan olur ilerleyen saatlerde.
Kalbim sizofrenik yazmıştı efendim diye cevap verdim ama çevrimiçi degildi. Her halde işi vardır diye telefonun ekranını kapattım masanın üstüne koydum ve bilgisayara döndüm. Dalmışım ki 15 20 dakka sonra telefon titremeye başladı masanın üstünde. Baktım kalbim arıyordu, açtım ve bana hayat veren o sesi duydum tekrardan. Her duydugumda tekrardan aşık oluyor daha çok baglanıyordum. Neden bilmiyorum ama fazla kaptırmıştım kendimi. Telefonda konuşalımmı dediginde yapma bana bunu lütfen dedim.
K : seni kaybetmek istemiyorum sizofrenik
B : Ama böyle çok daha fazla üzülücem
K : Lütfen yapma bana bunu.
B : Özür dilerim kalbim ama seni çok seviyorum bu yüzden ne senin ne de kendimin kötülügünü istemiyorum en iyisi bu.
K : peki tamam
gibi bir konuşma geçti aramızda. Annem sigara içtigimi biliyor ancak babam bilmedigi için evde gizlice balkonda falan içerim beyler arada. O sesini duyduktan sonra ve belkide onla bir daha görüşememe korkusu içimi sarınca tek çarenin sigara oldugunu düşündüm. Allahtan kalbimi otobüse bindirdikten sonra almışım ki sigaram vardı ancak babam yan odada televizyon izliyordu. Dışarı çıkıyorum diyip evden çıktım ve evimin yakınlarındaki bir parka gittim. Akşam oldugu için kimse yoktu parkta oturdum bir banka başladım aglamaya. Nefesim kesiliyor ama hala sigara içmeye devam ediyordum beyler. Sanırım bu sefer gerçekten taka batmıştım. Parka gitmeden önce 14,15 dal sigara vardı diye hatırlıyorum eve döndügümde sadece 3 dalımın kaldıgını farkettim. Tam emin degilim ama parkta 1,30 2 saat kalmıştım. Anlamadım bile o kadar sigaranın nasıl bittigini. Amaç sigara degil amaç kalbimi unutmaktı ama yapamazdım yani her gün gözümün önünde olan birini kolay kolay unutamazdım