benim gibi bir adamı bile zaman zaman şeriatçılara hak vermeye iten huurluk. bu huurlar hiçbir şeye değmez, sevmeye bilmez, bilse de bize vermez o sevgiyi. zengin binlerine verir, kendilerine gibip atacak bin şerefsizlere verir o sevgiyi, sonra gibilip ağlarlar. çünkü huurdurlar.

edit: şu yazdığımın hoş olmadığının ben de farkındayım ama hayatın herkese hoş olmadığının da siz farkındasınız. bu dünya, yaşamı yaşanılır kılacak kimsesi olmayan insanlarla dolu. bu kadar insan yalnızken neden bu kadar insan yalnız? hep daha iyisine sahip olma isteğinden, tüketim çılgınlığından, kendini pazarlama, satma, karşılığında en iyisini alma sevdasından, insanlığın primitif güdülerinden, güç istencinden. bir yanda sevgi gibi idealist kavramlar var, ki bunlar beynimizin uygun çalışma koşullarında güzel olarak algılamasından mütevellit yüceltilen olgular. ben de bu yüceltme işine kapılmışım, öyle ki o sevgi denen nörolojik instansı insan doğasının da ötesinde bir yere koymuşum, dolayısıyla kızgınım işte, hayata, kadınlara falan. çünkü bir yanda dünyanın hiyerarşik düzenindeki yerini kabullenemeyen, dengi dengine bir davul falan istemeyen ama o skalada dengi olmayan, "kendisini aşan" davulların sevgisine mazhar olamayan ve bu yüzden acı çeken bir ego, bir yanda toplumun yaygın ve idealize kavramlarını, algılarını suistimal eden bir demagog var içimde. yine de; haklıyım balık gibi tutulmuş daha yeni. yeni yıla ilginç kafalarla girdik yine, yeni yılda herkese sevgi ve anlayış diliyorum.