Merhaba panpalar, bikaç gündür dertliyim kız arkadaşımla aram kötü. O yüzden aklım da bir karış havada. Neyse olaya geleyim.
Bu sabah okula gitmek üzere evden çıktım. Halk otobüsüne binme ihtimalimi de düşündüğüm için kuzenimin engelli kartını da yanımda bulunduruyorum. ilk hangisi gelirse ona binicem diye kendi kendime bir karar verdim. Çok geçmeden paketimdeki son sigarayı yaktım ve 3. fırtında dolmuş geldi, hüzünlü bir şekilde sigarayı attım ve dolmuşa bindim. Presslenmiş bir şekilde ilerlerken parayı uzatmak aklıma geldi ve uzattım. Aklımda yarım kalan son sigaram kalmış olacak ki parayı uzatırken "bi kısa çestır" dedim. ilk başta anlamadım, çevremdeki insanların bana gülümseyerek ve acıyarak bakmasından hatamı anladım. Dolmuştaki yolcular da, para versen yapamayacakları işbirliği ile, parayı birbirlerine "bi kısa çestır" diyerek uzatıyorlardı. Ellerim cebimdeyken itil iş gibiydim gittikçe düşüyordum ve yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Derken şoföre geldi para, "engellilerden para almıyoruz" demesin mi. Tüm dolmuş bana gülmeye, dalga geçmeye başlamıştı. Derken param geri geldi ve aklıma efsane bir hareket geldi. "insanlar inanmıyor diye kullanmıyordum, şöyle uzatayım da yanlış olmasın o zaman" dedim ve engelli kartımı uzattım. Demin o gülmekten yerlere yatan yolcuların gözlerinden yaşlar akıyordu. Kart şoföre ulaşınca şoförün gözünden iki damla yaş süzüldü ve kartla beraber 1 paket sigarayı bana gönderdi. Hem ücretsiz binmiştim hem de murattı olsa da bir paket sigaram olmuştu. Kısa günün kârı