ufaktan kendimden bahsedeyim. 20 yaşındayım şu an sınava hazırlanıyorum.

gittiğim dershanede aynı sınıfta olduğum bi kız var. ilk gördüğüm andan itibaren tutuldum beyler kıza. inanın bana böyle bi güzelliği hayatınızda görmemişsinizdir. beyaz tenli, iri gözlü, ortalama 1.75 boyunda, sivri dişleri var. abi kızın bi duruşu var, dağ gibi lan, yanında dursun sadece yanınıızda dursun "ulan ben dünyayı yakarım bununla" dersiniz. soğuk, sesi fazla çıkmıyor, fazla kimseyle muhatap olmuyor. aklınıza gelebilecek bütün güzel özellikler kızda toplanmış. ha bide kapalı.

normalde birkaç defa muhabbetimiz olmuştu ama ben buna soğuk davrandım. göz göze geldiğimizde giblemez bi tavırla başımı çevirip durdum. hatta özellikle ona öyle giblemez bi bakış attıktan hemen sonra sınıftaki diğer kişilerle çok samimi muhabbet etmeye başladım gözüne soka soka. etkilendi haliyle. neyse sadete gelelim.

bugün deneme olduk. sınıfın yarısından çoğu çıktı gitti. ben oturdum cevapları kontrol ediyorum. bi baktım biri "likolata" diye seslendi. ulan bu ses. hemen önümde duruyordu "ya sen bu soruyu yaptıysan bana anlatsana" dedi. sonrasında yanıma oturdu. bi titredim önce, soğukkanlılığımı bozmamaya çalıştım ama beyler birkaç santim dibimde duran o güzellik karşısında eridim bittim. kuul olamadım amk. yine de fena sayılmazdı. neyse soruyu güle güle muhabbet ede ede çözdük, bikaç soru daha gösterdi. bikaç defa ben ona sordum anlatmasını istedim. utanarak anlattı. güldüğünde kızardı.

olum bilmiyorum ben mi çok abartıyorum. öyleydi lan. böyle nasıl desem olum çok güzeldi ya. okulların tatil olması falan derken dershaneye de ara girdi. ulan bi an önce dershane başlasın da göreyim onu be, ufaktan ufağa yürüyecem. ne kaybederim deneyeyim şansımı. moral verin lan olur inşallah deyin olum çok değişik duygulara sahibim şu an