Ben hiçbi yağmurda babamla ıslanmadım. Gerçi dışarı çıkarken babam şemsiyeni yanina al demedi hiç. Akşamları eve geldiği için sevindiğim tek büyüğüm annemdi. Sigaraya başladığım için tokat yemedim. Pazar sabahlarında gazete almaya yollayan olmadı. Bayram namazlarında saflar sıkıydı. Yanımda hep tanımadığım amcalar olurdu. Onlara bakarak kılardım. Alnım deydimi yere gözlerim sağa sola bakar, bitsede eve gitsem derdim. Öptüğümde başıma koyduğum tek erkek eli dedemdi. Son bi kaç yıldır oda olmadı hiç. Ben yine şanslıyım kardeşim henüz bir yaşındaydı. Arabamız olsaydı onunda camlarını beraber silemeyecektik baba. Iyi ki arabamız yok. Biz masada yemek yemeyiz.. Yer sofrası derler. Salonumuzda küçük. Olsaydın birimiz divanda yemek zorunda kalacaktık. Yine bütünlük olmayacaktı. Hem sen tuzlu yemezdin anlaşamazdık. Tuttuğun takımın maçlarında beraber bayrak sallayabilirdik ama gerçi bu sene takımda kötü gidiyo. Her şey kötü gidiyo baba.. Her şey kötü gidiyo, habersiz gidiyo.. Ben 7 yaşımdayken annemler senin şehir dışında çalıştığını söylemişlerdi. O şehir dışına hiç çıkamadım baba. Lise bitti baba. Kep atmadim. Sanki atsam tutacaktın.. Beni boşverde annem her sınavımda tek başına bekledi o çıkışımı. Olsaydın yanları açılan ayakkabımı sen tamir ederdin. Boşuna para vermezdik. Benim hep hayllerim uçtu baba, uçurtmam değil. Beni bi sen anlardın şimdi anlamsız kaldım. Yarın bigun düğünüm olur, kızıda annem ister herhalde. Ve o düğün salonunda ki lanet çalgıcı damadın babasından lafını ağzına bile almaz. Canım yanar baba, çok canım yanar... Ve böyle olmaması lazımdı. Keşke olmasaydı baba. Seni özledim baba. Evlat olabilmeyi özledim. Eminim sende beni özlemişsindir.. baba.