/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 176.
    +2
    Tüm gün canını aldığım, o huur çocuğunu aradılar.
    "Arkadaşındadır herhalde" deyip kendilerini rahatlatmaya çalışıyolardı.
    Ruhunu azraile hediye ettiğimi bilseler kıyameti koparırlardı.
    Bugünü atlatıp, cesedi yok etmem lazımdı.
    Ama önce babamı ve çok kıymetli eşini evden uzaklaştırmam lazımdı.
    Nasıl yaparım diye düşünmeye başladım.
    Yarım saat düşündükten sonra bir yol buldum.
    Tencerede yemek vardı ve evdekiler hala yemek yememişti.
    Usulca odadan çıkıp mutfağa yöneldim.
    Tezgahın altındaki tuz ruhunu, çorbanın içine boca ettim.
    Derken birden içeri babam girdi.
    Elimdeki şişeyi tezgahın altına attım.
    "Ooo odandan çıkabilmişsin." dedi ironik bir şekilde.
    "Susayınca çıkıyorum." dedim.
    "Dalga mı geçiyosun lan benimle?
    zaten sinirliyim gibtir git odana." diye çemkirdi.
    Bişey demedim odama doğru yürümeye başladım.
    O sırada babam içeriye doğru seslendi
    "olay acıktım ben."
    Cevap gelmedi.
    Daha yüksek sesle bir daha bağırdı.
    "olay sana diyorum."
    Olay odadan çıkıp mutfağa yöneldi.
    Geçerken ters ters baktı.
    Mutfağa girdi.
    Çorbayı ısıtmak için ocağa koydu.
    Planım işliyordu.
    Çorbayı içmelerini beklemeye koyuldum.
    Çatal kaşık seslerinden sofrayı kurdularını anladım.
    Ve beklemeye başladım.
    Babam içeriden bağırdı "arda gel yemek ye."
    "yedim ben." diye seslendim.
    Ardından kapıyı dinlemeye koyuldum.
    "önce çorba mı istersin?" dedi olay.
    "koy işte bişey." dedi babam sinirliydi.
    "ne bağırıyosun?" dedi olay.
    "veledin yüzünden! kim bilir ne bela getircek yine başımıza." dedi köpürmüştü iyice
    olay sustu.
    Birkaç dakika sessizlik sürdü.
    Ardından babam "bu çorba garip kokuyor." dedi.
    Olay "Yine mi? işkembe çorbası o tabi kokacak." dedi sinirli bir şekilde
    "Adam akıllı yemek yapmazsın ki!
    neyse yiyecez yapmışsın o kadar." dedi ve bir kaşık aldı.
    Kapının deliğinden izliyordum.
    Çorbanın sıcaklığından olsa gerek tuz ruhunu tadını almadı.
    Her ikiside hızlı hızlı içtiler çorbalarını.
    Çok az bir süre sonra olay çığlık attı.
    "Adem ölüyorum ben." dedi.
    Babama pek işlememişti tuz ruhu.
    "bozuk çorbayı yedirdin bize!" diye kızdı önce ardından çar çabuk çıktılar evden.
    ···
   tümünü göster