Amk resmen boşuna yaşadığımı hissettim bugün. Sakaryali varsa bilen bilir Yazlık köprü kavşağı çok tehlikeli bir noktadır. Sehirdisini bağlayan da bir kavşak olduğu için çok kamyon olur oralarda. Bugün de eniştem bi kıyak geçti. Arabam yok benim. Ailecek bi yere gittik dönüşte bana verdi arabasını. Ben de arabanın verdiği ağırlıkla (96md jeep) çok cool bi şekil gidiyorum. Sonra kavşak içine girdim ben. Kavşak içindekine yol verilir sözde. Kamyonun biri önünü mü gormuyor nedir amk az kalsın sağ taraftan altına alacaktı bizi... Ben o an naptim bilmiyorum bi şekilde kurtulmusuz. O andan aklımda kalan sadece annemin kelime i sahadet getirmesi ve ablamin eyvah diye bağırmasıydı. Şimdi bile halen titriyorum. Bi an düşündüm arkamdan ağlayacak kimse olmayacaktı. Ne bir sevgilim oldu, ne de arkamdan ağlayacak kadar beni seven bi arkadaşım var. Bana ağlayacak üç beş kişiyi de peşinden goturuyordum az kalsın. Öğle saatlerinden beri benim yalnizlik sebebimi düşünüyorum. Aklıma tek sebep olarak tipsizlik geliyor. Arkadaş dediklerim beni sevgilileriyle bile tanistirmadi bu sebepten dolayı. Ne gibi bi sıkıntı olur bilmiyorum ama vardır bi mantikli açıklamaları. Belki de kiskanmamdan nazarimdan korkuyorlar. Kısacası taktan hayatim bugün son buluyordu az kalsın. Umarım doğal yollarla bulur. Yoksa ben bu ruh haliyle daha fazla yaşayamam intihar ederim. Gram da korkum yok. Neyse aq kafanızı sisirdim ölürsem birine sifremi vercem buraya girip öldüğümü duyuracak. Hadi eyvallah