Zihnim bunlarla meşgulken bir yandan da kitap okumaya çalışıyor, minibüsün mavı ışığının aydınlığıyla zaten zar zor görünen yazıları tekrar tekrar okuyordum, ta ki minibüse “hooooop bizi mi ezicen kaptan yuaa aşk olsun vallahi haaa” cümlesiyle Kelime Oyunu progrdıbının sunucusunun tıpatıp aynısı olan bir adam binene kadar. Yanında çok afedersiniz ilik gibi bir hatun, kafalar züt gibi bindiler minibüse. Yanımda oturan kadın bu ikilinin bindiği yerde inmiş, pişkin ve ağır alkollü abimizin yanındakı bayan gelip yanıma oturmuştu. Orta yaşlarda, hafif kısa boylu, siyah saçlı ve giydiği deri pantolonla her bakanın saatlerce izleyesi geleceği bir afetti bu kadın. Kokumdan duyduğum utançtan dolayı adama hocam buyur, geç diye yer vermeye çalıştığımda, “yuook ya otur oturr estafurullah..” karşılığını almış, güya “siz çiftsiniz abi, buyur geç” inceliği izlenimi veriyordum. gibsen kalkmam lan normalde dıbına koyim. Kokuyorum, kokuyor. Ya yanımda resmen ferre yıldızı gibi bir karı var moruk. Kendimi kültablalarının döküldüğü haftada bir boşaltılan kahvehane kartonları gibi hissediyorum o sırada. Daha adam bana otur estafurullah dedikten yirmi, bilemedin yirmibeş saniye sonra minibüsün ani freniyle karıya doğru bir gidip geldim. Sağ kolumun kadının deri ceketi ardındakı dolgun göğsüyle temasa geçtiğini benimle aynı anda minibüse beraber bindikleri adam da farketmiş olsa gerek ki “sen geç kardeşim arkaya heheheh” tarzı esprimsi bir tepki verdi. Ben de adamın samimiyetinin farkına varıp sesli bir şekilde gülerek geçtim arkaya.