Hayır hayır bu kadar aciz olamazdım. Elimdeki bıçağı indirip kalan son saniyelerimde de her zamanki yaptığım gibi hayal kurup düşünmeliydim. Bıçağı kanlı halde çantaya koydum. Koşuşturma sesleri çok yakınlaşmıştı. Artık telsiz seslerini duyabiliyordum. Benden önceki seri katillerle alay etmişti ya hani "Bilerek yakalandım. Ben istemesem beni yakalayamazdınız." konusunda. Şuan onlar gibi davranmanın sırasıydı bence. Onurlu durmalıydım ezik değil. Bu sanatları ben yapmıştım ve bunu aralarından herhangi biri yapamazdı. Bugün benim onurlandırılacağım gündür dostlarım.

Bir polis beni gördü ve silahını üzerime doğrultarak bir şeyler bağırdı. O an onu dinlemiyordum. Sadece hayal kuruyordum ve etrafımı gözlemliyordum. Bir yandan bağırıyor bir yandan da telsizden yardım istiyordu. Evet memur bey çağır arkadaşlarını. Zaferini paylaş onlarla. Bugün büyük bir canavar yakaladın. Ben onurluydum ama beni yakalayan polis benden daha onurluydu. Keşke kendisinin herhangi bir başarısının olmadığı bilseydi. Keşke o an onun suratındaki o saçma neşeyi yok edebilseydim. Ama bu gün onurlu durmam gerekiyordu. Evet bir seri katil daha yakalanmış ve dünya artık daha güvenliydi. Hadi oradan. Bu söze inan var mı cidden?