Yapabilirdik başarabilirdik. Daha gencecik insanlardık 50 yaşında Savaş Ay'lar bile yeniyorsa, bizim için çok daha kolaydı. Gençtik sonuçta hücre yenilenmesi dorukta falan filan. Aylarca yanından ayrılmadım. Gerektiğinde onlarda kaldım, kemoterapilere birlikte gittik. Uzun saç severdim, malum kemoterapiden sonra insanın saçları dökülüyor. Onun saçlarının dökülmesine razı olmadım, klişe gelebilir ama yaptım saçlarımı kazıttım.Şaşırmıştı “Böyle birşeyi yapmana gerek yoktu” dedi.“La alev gibi sıcak var dışardı bu sıcakta porsuk gibi saçla mı dolaşacağım terliyo insan be” dedim, bahane olduğunu ikimizde biliyorduk.Çok sevmiştim ben onu.Bir gün dışarıda sahilde bir kafedeyiz, Dirseğini masaya yaslayıp çenesini eline koydu bana baktı.O an gözlerimden kalbime kadar inen muhteşem bir his hissettim. Ağladım,neden ağlıyorsun dedi, bilmiyorum dedim. Gerçekten bilmiyordum.O muhteşem his çok yakmıştı canımı. Normalde vedalaşmazdık. Zaten hep birlikteyiz, hiç ayrılmadık diye.O gün nedense vedalaştı benimle sarıldı, kendine dikkat et olur mu ufaklık diyip saçımla oynamıştı (Saçlarım tekrar uzamıştı bu sefer kestirme demişti).“Hayırdır yolculuk nereye” dedim girdim koluna,“Bu gece evine git, yarın sabah erkenden gelirsin terapiye gideceğiz” demişti. Tamam demiştim, vücudum istemsizce hareket ediyordu tamam demek istemiyordum ama o an ağzımdan çıktı.Eve gittim,bir ağırlık çöktü üzerime. Uyuya kalmışım. Telefonun çalmasıyla uyandım abisi arıyordu ağlayarak “Berk çabuk Falanca hastaneye gel çabuk acele et!” dedi, babamı alelacele kaldırdım, apar topar çıktık hastaneye gidiyoruz, telefonuma mesaj gelmiş. Duymamışım,“Seni her zaman çok sevdim sen benim hayatımın aşkıydın. Bugüne kadar yaptıkların için, yanımda durduğun için, göğüs gerdiğin acılar için çok teşekkür ederim.Ve sana yaşattığım bunca acı için çok özür dilerim.” yazıyordu hemen “Ne alaka gerizekalı ne acı çekmesi ben seninle hep mutluydum teşekkür edilecek bişey yok yanlış bişey yapma seni kendi ellerimle gebertirim!” yazdım. Babam “Oğlum sen bu saatte uyumazdın hayırdır?” dedi, cidden ben o saatte bu yaşıma kadar hiç uyumadım o kadar erken yatmazdım “Bilmiyorum üzerime bi ağırlık çöktü işte uyuyakalmışım” dedim, babam ağladı sessizce. Gözlerinden akan yaşı gördüm “Dedenle babaannen öldüğünde de bana ağırlık çökmüştü.” dedi. Ağlamaya başladım, rastlantıydı, bütün gün yorulmuştum ondan uykum gelmişti ne alakası olabilirdi ki?Hastaneye geldik, yoğun bakıma. Herkes perişan abisi çekti kenara böyle böyle anlattı durumu. Akşam amerikaya tedavi görmesi için zorla zütüreceklerini kararlaştırmışlar, buda beni bırakıp gitmek istememiş tartışmışlar. Evden çıkmış gitmiş. Sahilde oturup iki bira içtikten sonra eve geri dönüyormuş ki,alkollü bir sürücü tam gaz çarpmış ve kaçmış son gücüyle abisini arayıp yardım et sahildeyim demiş ve bayılmış.O gün o hastanede ben sol yanıma veda bile edemedim. Onca şeyden sonra seni çok seviyorum diyemedim. Gerçek aşkın herşeyi yenebileceğini düşünürdüm ama azraili yenemiyormuş işte. Sevdiğin kadının cesedine sarılıp ağlamak nedir. Anlatacak bişey bulamıyorum daha. Ailesi,abisi annesi hala arada arar hal hatır sorarlar, bende onları ararım. Artık onun içinde yaşamam lazım, yaşasaydı eminim bunu isterdi. Benim hayatıma devam etmemi isterdi. Omzuma elini koyar “Ben ölüyorum diye kendini paralama, benim içinde yaşa yukardan izliyor olacağım, eğer benim yerimede yaşamazsan, yukarda ağzına sıçarım” derdi eminim.Çok özlüyorum, çok özlüyorum çok özlüyorum çok özlüyorum. Ağlamaktan içim dışıma çıkıyor ama olmuyor işte yapamıyorsun elinden ne gelebilir ki?Şuanda ağlayıp duvar yumruklamaktan başka birşey gelmiyor elimden.Ben hep güçlü durdum onun yanında,ona yakışmak için onun kadar güzel bir kızın yanına güçlü bir erkek lazım diye güçlü durdum.Ama şuanda yaşadığım şeyin altından kalkamıyorum artık. insanlara anlatamıyorum kendimi, anlamıyorlar beni. Yeterince zor değilmiş gibi birde onlar zorlaştırıyor. Bunlarıda bu yüzden yazdım işte, belki birgün derdin ne senin diyen olursa, gösteririm bunu diye. Eğer ki bu yazıyı buraya kadar okumuşsanız, Size tavsiye:
Birini seviyorsanız,onu her gün son günüymüş gibi sevin.Çünkü her an kaybedebiliyorsunuz işte.