3 sene önceydi lise zamanlarıydı. Bizim bir tane matematik hocası vardı beyler önüne gelene laf sokuyordu sınıfta bunun gazabına uğramamış bir tane liseli yoktu. Artık sınıf illallah etmişti ağzını açmaya korkar olmuştu laf yerim düşüncesiyle. Hatta ağzını açan kapatmadan önce mutlaka yokluyordu yarağı yedim mi diye. Ben sessiz takılıyorum diye bana pek bulaşmıyordu ama içten içe ayar oluyordum ben de bu züte. Bu hocanın boyu taş çatlasa 1.65 falandı beyler uzun görünmek için yüksek topuklu ayakkabılardan giyiyordu ve bende ona göre baya uzundum.

Neyse bu bir gün bir soru yazdı tahtaya sonra yoklama defterinden adımı söyledi bende tahtaya giderken hocanın yüzünde birazdan gibişe hazır ol bakışını fark ettim. Soruyu bilerek ağır ağır çözüyordum çünkü soruyu bilsem bile birazdan laf sokacağı belliydi ama ben de boş adam değildim ağzım iyi laf yapardı. Neyse soruyu bitirdim hocaya döndüm aramızda şöyle bir diyalog geçti;

(Ben: B Hoca: H)

H: Aferin soru doğru ama sana bir soru daha sorabilir miyim?

B: Hocam, sorabilir miyim de zaten bir soru cümlesidir

(O an sınıftan oww tarzı sesler yükseldi) sonra hoca yüzüme bakıp şöyle bir bin gülüşü attı çünkü laf sokmaya hazırlanıyordu belliydi. Ama bende o cümle ile temeli sarsmıştım ve birazdan sözlerimin buldozer etkisiyle hocayı yerle bir edecektim. Sonra beni baştan aşağı süzüp (Boyumla ilgili bir espri yapacaktı hissetmiştim)

H: bycristmas, senin boyun kaç evladım? (burda gülüyor) dedi.

B: 1.86 hocam

dedim ve laf sokmasına fırsat vermeden, peki ya sizin kaç? diye sordum ve hoca da 1.70 dedi.

O an inci geçmişim ve okuduğum sayısız ayar hikayesini beynimde harmanlayıp iyice yoğurduktan sonra, nesilden nesile aktarılacak, deyim yerindeyse atasözü olarak kullanılacak o kelimeleri sırasıyla ağzımdan çıkartarak dedim ki;

Ayakkabılarla birlikte mi ölçtünüz hocam?

O an sınıfta bir tufan koptu, hoca ağlamaktan gözyaşlarıyla bizi ikinci Nuh tufanına sürüklüyordu adeta. Bazıları sıraları su üstünde kalmak için kullanıyor kimi azgın liseliler ise aylardır yediği lafların hıncını, hocanın ağlamasıyla zevke gelip hocayı giberek çıkartıyordu. O gece her ne kadar huzurlu bi şekilde uyusam da sene sonu tüm sınıfı dersten geçirmemişti kevaşe. Bu da böyle bir anımdır.