Saat 03:24 tü.O geceyi dün gibi hatırlıyorum. Ruhum günden güne çökmekteydi ve yalnız geçirdiğim gecelerden birini daha yarılamıştım. Aldığım alkolun etkisiyle de kafam hafif çakırkeyf olmuştu.Öğrenci evinde kalıyordum,ev arkadaşım yoktu. Anlayacağınız düşünmek için çok fazla vaktim vardı. Küçüklüğümden beri hayallerimin peşinden koşmak istedim ama bu cesareti kendimde hiç bulamadım. Kendime bir gerçeklik yaratmayı bir türlü becerememiştim. Gerçeklik ne mi ? Şöyle ki çocukken bir oyun oynadığınızda onun oyun olduğunu unutursunuz, kendinize bir gerçeklik yaratırsınız. Hiç bir şey saçma gelmez size.Ya oyun oynadığınızda;onun bir oyun olduğunu anlarsanız işte o zaman her şey saçma gelir.Ve eğer ,kendinize bir gerçeklik yaratamazsanız, yaşayamazsınız.işte ben bu kendisine bir gerçeklik yaratamayanlardan biriydim. Hayata olan karamsar bakış açım yüzünden çevremdeki insanlar tarafından sürekli garipseniyordum.