Eve gittiğimde herkes bana bakıyordu ve babam yüzüme bakıp bana sarıldı. O an içim acımıştı. Ailem çok korkmuştu. Bana bir ton soru sordular. Fakat cevaplayamıyordum çünkü bir ton duygu fırtınası yaşıyordum. Arkadaşlarımla takıldıgımı falan söylüyordum. En son aileme ben iyi değilim artık uyuyabilirmiyim dedim ve odama çekildim. Sonra odama abim geldi. Üniversiteydi o sıra. Elinde iki kola vardı birini bana uzattı. Abim ilk defa bana duyguyla bakıyordu benimle ilgilenecek gibi bir hali vardı.

Abim: Abicim sen iyimisin üstün başın dağılmış neyin var senin neler oldu bugün anlat hadi.
Ben: iyiyim abi arkadaşlarımla vaktin nasıl geçtiğini farketmedim.
Abi: Abicim sorun eve geç gelmen değil. Sorun şu an ki halin. Çok değişik görünüyosun beni çok korkuttun.

Abim bi müddet anlatmam için diretti fakat ben böyle bişeyi anlatamazdım. Her gün okula gidip gelen arkadaşlarıyla takılacağı zaman mutlaka haber veren bi çocuktum ben. Bir günde hayatım değişmişti resmen. Gece yatarken busenin hamile kalıp kalmayacağını düşünüyordum ve bu beni uyutmuyordu. Bu olayı nasıl halledeceğim hakkında hiç bir bilgim yoktu. Öyle böyle derken ben o gece ya bir ya iki saat uyuyabildim çok sıkıntılı bir geceydi. Bir sonraki gün bana ilk telefonum alınmıştı. Ailem dediğim gibi çok korkmuştu. Bir yandan sevinçliydim bir yandan üzüntülü. O gün okula gitmemiştim. Babaanneme biraz arkadaşlarımla takılacağımı söyledim ve dışarı çıktım. internet kafe vardı sokak arasında. Oraya gittim ve hamilelik nasıl bozulur falan filan gibi şeyler araştırdım. Sonrasında hap meselesini buldum ve o hapı almaya karar verdim fakat bir ortaokul çocugunun harçlıgıyla alınacak gibi değildi.