Ben rahmetli anneme edilen küfürün verdiği o sinire ve ağzını gibtiğim liselisinin saygısızlığına dayanamadım. Durdum. Sadece elimi sıktım. Sıktım. Birden arkaya doğru hızlıca yürüyüp liselinin yakasından tutup yüzüne 4-5 kez yumruk attım. Zaten oturduğu için bir şey yapamamıştı. O sırada yan masadaki diğer liseli arkadaşları üzerime atladı. Beni durdurmaya çalışıyorlar. Kız bir anda ağlamaya başlamış. Etraftaki diğer müşteriler korkmuştu. Diğer garsonlar geldi. Biri kolumdan biri belimden falan tutuyorlar. Ama ben durur muyum ? Liselinin ağzını gözleriyle bir edene ladar vurmuştum. Çünkü annemdi aklımda olan. Anneme edilen en ufak bir kelimeyi kaldıramazdım artık. Liselinin yüzü ve üstü kan olmuştu, hafif uyuşuk bir şekilde kalktı ve arkadaşlarının sevgilisinin yardımıyla gitti. Ben de kovuldum zaten.
Tahmin etmek zor olmasa gerek. Üstelik o sırada kırılan bardak ve sandalye için de kafeye borçlanmıştım. Cebimdeki son parayla borcumu ödedim ve kan içindeki üstümle çıkıp yurda doğru yürümeye başladım.