Beyler şimdi o zamanlar bayağı küçüğüm... Ortaokula ya yeni geçmişim ya da ilkokulluyum hala.
Neyse işte sporla pek aram yoktu ama baseball denen şeye çok ilgi duyuyordum. Sonuçta her Amerikan filimde vardı amk. Kimsenin de oynamışlığı yok kafaya koydum ben bu oyunu oynayacam...
Top vardı bi tenis topu sarı klagib , sopa da yok diye oyuncak ak47'mi alıp şarjörü falan çıkarmıştım sopa yerine idare ederdi... Bir de şu 10 liralık kalecinin elini yüzünü giben top vardır ya , ha o toplardan patlak bir tane vardı yırttık falan eldiven yaptık şu arkadaki topu tutan adamın eldiveninden. Artık hazırdık ama oynayacak adam yoktu. Bi' ben varım bir de kardeşim... Hemen bi' plan yaptım , bi tane velet buldum hemen (ben de veledim de o zamanlar neyse) bununla ve kardeşimle beraber başladık oynamaya ama sadece top atıp vuruyoruz bu kadar yani... Ben tam anlamıyla oynamak istiyordum kafaya takmıştım.
Neyse biz oynarken dikkat çektik tabi. Diğer veletler de gelmeye başladı , bir süre sonra da daha büyük çocuklar geldi... O gün biraz oynadık herkesin hoşuna gitti falan anlaştık iki gün sonra büyük maç yapalım dedik , çikolatasına...
Büyük gün geldi. Ama bu maç o kadar çok kişi tarafından duyulmuştu ki ünili abiler dayılar amcalar yardırıyor... Çok fena çekişmeli bir maç olmuştu o gün o küçüçük halimle bile kafama koyduğumu yaptırabildiğimi farketmiştim...
Maçı da kazandık bu arada zafer çikolatasının tadı başka oluyor bilen bilir...