herkesin canı yanar da, herkes herkesin canını yakmaz. işte burada başlar en güzel çelişkiler, ilk bakışlar...

bizimki de öyle bir çocuktu, kimsenin canını yakmadı ama bir yandı, eyvallah, pir yandı işte delikanlı..

bir kız gelmiş, o gün hava güzelmiş oturmuş bankta onun yanına ateşini istemiş, anlayacağın kızın cıgarasını yakarken kendini de yakmış bizim hayta.

öyle işte abi dedi, seviyorum.. oğlum adı ne diyorum, bilmiyorum diyor.

delirdi iyice bu oğlan, her gün aynı banka aynı saatte aynı tarafa oturuyor, işi gücü bırakmış.. perişan yanında ihya olur desem hani, yeridir..

(bilemedim devam etsem mi)