ertesi gün okulda dersteyiz. sınıftaki herkes bize sanki çok büyük bi tak yemişiz gibi bakıyo.

hoca da zaten imalı imalı laflar ediyo dıbını yolunu gibtiğim.

ben hepten daraldım. dersin tam ortasındayız, sınıfa nöbetçi öğrenci girdi.

rıfatla bizi çağırdı. müdür bey istiyormuş. öyle bi dedi ki sanki müdür bizi arzuluyo. dıbına çaktığım.

Gittik odasına. bizim eleman orda. burnu şiş gibi biraz, gözlerinin altına kan oturmuş.

anlatın bakalım dedi muallak müdür.

rıfat anlattı olayı. bin itiraz etti. yok işte bana sataştılar falan. ben susuyorum.

müdür bu elemana bi tokat asıldı ki sorma gitsin. hani bu kadir inanırın tokatları falan hikaye kalır yanında.

Biz anlamadık olayı. müdür buna başladı sövmeye. ama bildiğin ana avrat küfrediyor.

bu çocuklar bu sene geldiler okula. niye sana sarsınlar falan diyor.

bizim gibik başladı ağlamaya karı gibi. ulan gülücem gülemiyorum müdürün attığı o tokatı gördükten sonra.

rıfat bini tutamadı kendini güldü. o gülünce bende güldüm. gülmemi sağlayan kaslarımı gibmek istedim o an.

müdür öyle bi baktı ki. dedim ananı gibeyim rıfat.

ben hayatımda böyle tokat görmedim. lan ölücem sandım bi an. dengede duramadım dıbına koyım.

ırzını gibiyim rıfat.

rıfatda yedi aynısından ama daha kalıplı olduğu için ona pek koymadı sanırım.

aklıma gelmişken. Senin o giydiğin saçma sapan takım elbiseleri gibeyim müdür bey.

neyse müdür bi daha böyle bi olay duyarsam bu tokat hiç kalır yapıcaklarımın yanında dedi.

ulan huur çocuğu, açıp gibseydin daha iyiydi. karını gibiyim müdür bey.

çıktık odadan lavuk geldi. beyler kusura bakmayın falan.

anlamadım ne ayak olduğunu. sonradan bi arkadaştan öğrendik ki lavuk bizim taşaklı olduğumuzu ve o semtte oturduğumuzu öğrenince zütü yememiş.

barış teklifi yani. bizimde işimize geldi. üst sınıflarla da aramız iyiydi artık.

ve bilirsiniz, üst sınıflarla muhabbeti olanlar havalıdır.(lisenin havasını gibiyim)