derken aklıma bi fikir geldi. kızı seviyormuş ayağına yatıcaktım. zaten okulda artık az-çok tanımaya başlamştılar beni. popüler bi tip olma yolunda ilerliyoduk yani rıfatla.

evet beyler belki bi kızın duygularıyla oynıcaktım ama içimdeki intikam ateşi başka türlü sönmeyecekti.

olaylar tahmin ettiğim gibi oldu. kızı yalnız yakaladım okul çıkışı. konuşmayı az-çok hatırlıyorum;

ben: biraz konuşalım mı
kız: hayır. ne konuşucam ki senin gibi biriyle
ben: bak sen beni yanlış anladın, rezil ettin bütün okula(tam tersi işime yaradı)
kız: eee
ben: ben yinede seninle konuşmaya çalışıyorum. ayrıca seni davet ettiğimde verdiğin tepki de hoşuma gitti.
kız: hııı öyle diyosun(yelkenler suya indi)
ben: evet kesinlikle öyle diyorum
kız: peki o zaman yarın görüşürüz
ben: görüşürüz

kız gitti. bende zafer kazanmış bi komutan edasıyla eve döndüm.