hiç ağlayamadım be beyler hiç ... Ben küçük yaştayken babam vefat etmişti esnafti kendisi kalp krizi geçirmişti babamdan kalan 15000 bin birikmiş ve annemin işi ( okulda hademe) ile geçiriyorduk . Taaki ben 10 yaşıma gelinceye kadar ... Siz mahallede misket oynarken tasolarla oynarken çubuk üterken ben okula gitmeyip çalışıyordum annem hastaydı işe gitmiyordu günde 1 paket sigara içiyor .. 10 yaşındaydım babam yok annem kanser hastasıydı ... O zaman anlamıştım hayatın zorluğunu ... Sabah kahvaltı yapıp evden çıkıyordum ustanın yanına gidiyordum ( oto yıkamacıda calisiyordum ) . Akşam 5 te eve geliyordum yorgunluktan bitkin hale dönüyordum . Yıkanmaya gelen arabalarin radyosundan sarki acip efkarlaniyordum , ustanin paketinden ilk kez sigara carpmistim ... Tabi o zaman bizim için sigara = esrar . ilk çekiş boğazım yandi oksurdum yavas yavas alistim. Gunde 25 tl aliyordum ev Zaten bizimdi . ben okuyamadim bari kardesim okusun diye cips bile almiyordum . Gelelim asil mevzuya ... Hiç ağlayamadım be beyler hiçç .. Kardeşim gorur uzulur diye , kanser anam gorur morali bozulur diye .. şuan bunu demek çok basit geliyor ama yaşayana zor be kardeşim yaşayana ... Şimdiye dek intiharı çok düşündüm çok .. Allah hepimize yardım etsin. ilkokul mezunuyum zar zor oda . Haala milletin ameleliğini yapiyorum . Yapmadiğim iş kalmadi . Barmen firinci galerici emlakçi berber çırağı v.b . Esen kalın ve unutmayın ki " Sizin caninizi giban hayatınız başkasının hayalindeki hayat olabilir . Allaha emanet ...