Dedesine hırsız diyen huuru okudum ve aklıma kendi yaşadığım olay geldi ben de sizlerle paylaşmak istedim panpalar.

10. siniftayiz o zamanlar. Ders fizik. O kadar quantum konusu, elektron bitmiş sanki mevzu bizim ürünlere gelmiş. (pastanemiz var beyler) Aynı o panpamizinda anlattigi gibi kendini güzel sanan bi aptal kiz var bizim sınıfta da. Kız başladı bizim ürünlere sallamaya. Yok osu kötü busu kötü. Ben kıpkırmızı oldum tabi ama ses çıkarmıyorum müşteri memnuniyeti muhabbetinden. Hoca da yangına körükle gider gibi kelebek bak arkadaşının dediklerini dikkate al dedi. Ben tabi patlayacak yer aradığım için dedim hocam ben (ayşe olsun) ayşe yi mi dikkate alıcam. Dikkate alınacak o kadar kişi varken dedim ve bunun üstüne demez mi \"Alıcaksın tabi. Parasıyla değil mi. Veririm parasını istediğimi yaparım\" diye. Kafamda şimşekler çakıyor ama tabi sakinligimi koruyarak \"Madem her şey parayla oluyo vereyim neyse parası akşam bize gel\" dedim ve 5 lirayı ona doğru atıp \"sen anca bu kadar edersin tek kuruş fazlasını vermem\" dedim ve bin bir gülüş attım. En son kız beni manitasina şikayet etti falan filan.

Demem o ki beyler her şeyi para sananlar o paraylar kendilerinin de alınabileceklerini unutmasinlar.

Not: Tutmuş tutmamış gibimde değil 3 5 kardeşimin desteğini alıp gidecem.