Alışıp işimi sevmeye başladım, belki pekekent parayı az veriyordu ama sevmiştim la işimi. Satırlarla show yapıyordum, şaka lan şaka. Satır şakaya gelmez beyler, adamın dıbına koyar o derece. Millet onla kelle bile koparıyor amk. Evimin gurur şablonu olmaya başlıyordum yavaş yavaş.

Bi ara yine yoğunuz, Zeki pekekenti kahveye kaçmış ganyan oynuyor. Ben tek kaldım amk, tamam pratikleştikde, yetişmek zor oluyordu yinede. Biri geliyor, mangallık et, biri lahmacun için az yağsız kıyma. biri kelebek, biri kuyruk yağı. Anasının ammı gibi çok kalabalığız ve tekim. Gidenin yerine hemen biri geliyor, artık sıra oluşuyordu. Hemen birine kıyma çekerken Zeko ipnesini aradım. Dedim ki gel lan zeko, gibecem atlarını gel çabuk dükkana. Yetişemiyorum dıbına kodumun at kafalısı.'diyemedim tabi..

Aradım kıyma çekerken bi elimde telefon, Zeki abi, acele gel. Çok yoğunuz'dedim. 1-2 dakkada geldi, çok uzak değil zaten kahve. bin belli eski kurt, hemen herkes ne istiyorsa ayarlardı. 5-10 dakkada dükkanı boşaltıp tekrar gitti. içimden, aferim lan yarram dedim. Müşteri falan yokken çıktım kapının önüne, bir sigara yaktım.

Biri geldi, bakan yok mu? dedi. arkamı dönüp buyrun ben bakıyor.. Aaaa Dilek abla.'diyip öptüm..