"Aradım hocayı hemen gelin dedi"

"Tamam dikkat edin hadi Allah yardımcınız olsun"

Kafan hala bulanık ümmüyle hiç konuşmadan oturuyorsunuz. Sinan enişten seni çağırıyor hadi gidelim diye.Ümmünün sol meme ucuna yakın biryerde gerçekten ben var mı diye düşünerek kalkıp Sinan eniştenle yola çıkıyorsun. Hocanın evi gayet normal bir daire. Ferah ve duvarlar opak beyaz dıbınakoyduklarım duvarda da öyle ıvır zıvır eşyalar yok bir kaç koruyucu arapça yazılı tablolar var sadece. Hocanın odasına giriyorsunuz karanlık falan değil havadar hatta en ışık alan oda burası. Kanepeye oturuyorsunuz yerdeki minderlere değil. Klagib cinci hoca yeri değil anlayacağınız. Hoca ise gri sakallı tam bir beyefendi gibi oturuyor masasında.
"Adı nedir oğlum" diyor daha girer girmez anlamış gibi.
"Mün-Kaffar"
+Ne diyor sana bu Mün-Kaffar?
-Beni öldüreceğini söylüyor bana çevremdekileri nasıl öldüreceğini gösteriyor
+Bir bakalım ister misin kimdir nedir
-isterim
+Tamam o zaman gel hele şöyle
Kalkıyor ve odaya girince görmediğin bir kapıya doğru ilerleyip açıyor.Bu oda kasvetli kaplaranlık küçük bir oda. Duvarlarda neye yaradığını bilmediğin bir sürü arapça garip tablolar, kağıtlar,çizimler var.Bir duvar tamamen kitap rafı ve masanın üzeri de yığınla kitap dolu. Hoca yere oturuyor ve sana da oturmanı işaret ediyor mumlarla dolu odada. Sinan enişten dışarıda bekliyor.

Hoca birkaç şey mırıldanıyor."Dua edebilirsin oğlum rahat ol gelecek olanlar iyidir" diyor.Önündeki kaseye bir parça kemik koyup eziyor tokmakla. içine garip garip şeyler döküp şöyle balgamlı bir tükürüyor. Kasenin üstünü siyah bir bezle kapatıp mırıldanmaya devam ediyor.

Korkuyorsun ama nedendir bilinmez güvende hissediyorsun."Şimdi sakın korkma ve konuşma oğlum" diyor hoca. Mumlar bir anda sönüyor ve hocanın sesi kesiliyor. Birinin eti çiğneniyormuş gibi ses geliyor sadece. Avuç içlerin karıncalanıyor,oda buz gibi soğuk ve aniden hepsi normale dönüyor. Hoca siyah kaseti açıyor. Kase boş. Aklından "yavşağa bak karanlıkta boşalttı kaseyi" diye geçiriyorsun ama tam da emin değilsin bundan yaşadıklarından sonra. Göz ucuyla mumlar elektrikli mi nasıl söndü yandı diye bakıyorsun ama yok hepsi normal mum. Hoca derin bir nefes alıyor
"Bak oğlum seninle uğraşan bir cin değil fakat onlara karışmış bir insan. Kalbi nefretle, iblisin nefesiyle dolmuş bir şeytan. Cinlerden yardım alsa da Allah'ın izniyle hepsinin üstünden geliriz. insan kamildir, hepsinden üstündür.Ama içinde iman olmalıdır, Allah'a sığınmalıdır. Ancak o zaman insan güçlüdür. Allah yardımcın olsun oğlum ben sana güçlü bir muska yazıcam yanından ayırma ama boynuna da takarsan daha iyi olur. Muskadan çok uzaklaşma."

ilaç gibiydi hocanın söyledikleri. Gerçekten de dua ettiğinde öylece kalmıştı Mün-Kaffar. inanç onu durduruyordu, iman onun elini kolunu bağlıyordu. insan zerre kadar imanla bile şeytana galip gelebiliyordu. Hoca değişik kalemler, katran gibi siyah boyalarla arapça yazılar yazıyor özenle katlıyordu. Gözyaşlarını tutamadın izlerken ve hoca bir deri parçasını özenle kesip içine yazdıklarını koydu.Üçgen şekilde katlayıp okuyup üflediği bir iple dikti. Tekrar okuyup üflediği bir ipi geçirip al bakalım oğlum zütüne sokarsın dedi.Şaka şaka boynuna tak dedi. Alıp hemen taktın ve aslında hiçbirşey değişmemesine rağmen kendini rahat, güvende hissettin. Sinan eniştenle evin yolunu tuttun adama şaşılası bir para ödeyip