Bir zincirin çözülme sesiyle yarı sarhoş bir şekilde kendine geldiğinde bacaklarını sıkmayı bırakıp biraz gevşetiyorsun. Gözlerini açtığında içi boşaltılmış Mithat amcanın derisini görüyorsun. Kusursuz bir ustalıkla zarar verilmeden derisi çıkarılmış bir Mithat amca. Domuz gibi şişman olan adam bir hortumun ucunu tutarak geliyor ve Mithat amcanın derisini güzelce yıkıyor.iki kadın ise küreklerle iç organlarını kovalara doldurup gidiyor ve yeri özensizce siliyor.Çoğu kişi baygın ve belki de yaşlılar çoktan kalp krizinden öldü. Sadece genç sesler duyuluyor. Bunlardan birisi de ablan ve o kadar ses içinde gerçekten rahatsız edici bir ses tonuyla ağlıyor.Sen ise sessizce gözyaşları döküyorsun.Bu rahatsız edici ağlamayı tek sen değilsin, beyaz tenli adam bir süre yanık tenli, uzun siyah saçlı ablanı süzüyor. Penseyi masaya koyup yaklaşıyor. Baban ve annen çaresizce üstüne atılmaya çalışıyor fakat elleri ve ayakları bağlı olacak şekilde havada asılılar, diğer tüm apartman gibi.

Beyaz tenli adam yaklaşıp ablanın iç çamaşırını yana sıyırıp biraz inceliyor. Parmağını sokuyor ve bekleyip çıkarıyor. Köşe tavandaki kameraya dönerek "Bu" diyor. Kamerayı ilk o zaman farkediyorsun.Bir kaç saniye sonra gürültülü zincir sesleriyle ablan yavaşça bantta ilerliyor. Biraz sağa doğru yol alıyor ve Mithat amcanın az önceki konumuna yakın biryerde duruyor. Beyaz tenli adam sigarasını bitirip "bugün bitmeyebilir hepsi ya yorucu valla" diyor. Sığır adam ilk kez konuşuyor.
"Ya kardeş sen yapabildiğini yap sıkıntı yok daha buradayız ayarladık biz"