ben küçükken yani 9-10 yaşlarındayken sokakta ben hariç herkesin bigibleti vardı. ben de babamdan alamayacağını bile bile gidip bigiblet istedim. babam bigiblet alamayacağını paramız olmadığını falan söyledi. ben bir şey demedim zaten hep anlayışlı biriydim geri sokağa çıktım sokaktaki duvarın kenarına yaslanıp bigiblete binen çocukları seyrettim.

bir gün sonra bir baktım babam elinde bigibletle geliyor sevinçten havalara uçtum koştum babama sarıldım. babamın parayı nereden bulduğuna gelince babam her sabah işe gitmek için kullandığı motorgibletini satıp bana bigiblet almış. o günden sonra işe hep yürüyerek gitti babam.

şimdi aklıma geldikçe içim burkuluyor ama babamın fedakarlığını düşününce de göğsüm kabarıyor aq.