Umduğumdan daha iyi bir lise kazanmıştım hani yalnızlığın ve ergenligin verdigi gazla o zamanlar her taku tavanda yasarsin bende kendimden utanarak soyluyorum o zamanlar uyusturucuya baslamistim kesinlikle gencler icin kurtulus kapisi degil hap ot filan korkuyorum ucucu iciyoruz veli diye bir arkadasim vardi babasi kahveci bayada zengindi bin ama icmeden duramiyordu ama yalan soylemeyim hayat o zamanlar bana guzel ve mutlu geliyordu bu sekilde lisenin ilk bir yari donemi gecmisti ve artik yemekten icmekten elim ayagim kesilmisti 15 kilo civari kilo vermistim ama hala toplu bir cocuktum yalniz zayiflamaya baslayinca etrafimdaki herkes zayif olsan yakigiblisin filan demeye baslayinca bu fikir aklima yatmisti